Ο τόπος, που σύμφωνα με τον Μ.Foucault, το φανταστικό αποκτά υλική υπόσταση και ενώ δανείζεται το τρισδιάστατο δημόσιο χώρο για την ενσάρκωση του, στην ουσία πραγματώνεται αλλού. Εισδύω σε χώρους ακολασίας και οίκους ανοχής, στην ετεροτοπία της σεξουαλικής αναζήτησης και απελευθέρωσης.
Εδώ, η καταδικασμένη σεξουαλικότητα βρίσκεται προστατευμένη και καλυμμένη, ελεύθερη και φυλακισμένη. Ακροβατώντας σε ό, τι η οργανωμένη κοινωνία εξοβελίζει στο περιθώριο, αντικρίζω το ανθρώπινο περιεχόμενο του εγκλωβισμού που επιβάλλει η υποκρισία της σε κάποια μέλη, αντιμετωπίζοντας τα ως καρκινώματα του υποτιθέμενα υγιούς σώματός της. Τα χρώματα και ο ονειρικός φωτισμός, σημαινόμενα της ερωτικής ατμόσφαιρας, αναδεικνύουν μια ετεροτοπία απόκλισης στοιχειωμένη από την φαντασίωση.
Οι εικόνες μου, αποτελούν μία πρόταση αυτό-μόρφωσης, ένα εισιτήριο στην άβυσσο του εαυτού μας, -εκεί που κατοικεί ο Μινώταυρος του καθενός μας. Μένει να τον αντικρίσουμε, να τον αναγνωρίσουμε, και αν αποφασίσουμε να τον σκοτώσουμε εντός μας, εφόσον έχουμε δει το τραγικό του πρόσωπο, να μπορέσουμε να τον αποδεχθούμε με κατανόηση και επιείκεια, σε όσους έχουν ανάγκη να τον κρατήσουν ζωντανό.
