Στην παρούσα σειρά από πορτραίτα, γίνεται χρήση του φωτογραφικού κάδρου που αναλαμβάνει ρόλο παρόμοιο με εκείνον του πίνακα ζωγραφικής. Αναπαράγονται σημαντικοί πίνακες του Johannes Vermeer με την διαφορά ότι στην κάθε σύνθεση έχει προστεθεί ένα σύγχρονο αντικείμενο. Στόχος είναι να δείξει ότι μια φωτογραφία μπορεί να έχει νοηματικά ίση βαρύτητα με έναν πίνακα ζωγραφικής, παρουσιάζοντας την συνύπαρξη δύο αιώνων: του 17ου και του 21ου. Ο συνδυασμός ξεχωρίζει για τον ρόλο της σκηνοθεσίας που εισάγεται σε αυτή τη σχέση φωτογραφίας και ζωγραφικής. Ο ζωγράφος δούλευε σε στούντιο με camera obscura που είχε τις διαστάσεις μικρού δωματίου και ο ρόλος του ήταν όμοιος με εκείνον του φωτογραφικού φιλμ. Με τη βοήθεια ενός καθρέφτη αποτύπωνε το είδωλο της σύνθεσης στον τοίχο όπου ήταν αντίθετο και αντεστραμμένο. Τα πορτραίτα αυτά, είναι μία σύγχρονη πραγματικότητα σκηνοθετημένη με ψηφιακή κάμερα.
