Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του λογοτεχνικού ρεύματος του «μαγικού ρεαλισμού» , στα περισσότερα διηγήματα του δημιουργεί ως τόπο αφήγησης ένα φανταστικό χωριό το Μακόντο . Ένας τόπος υπαρξιακής εμμένειας, όπου οι άνθρωποι αναστατώνονται από τις μνήμες και τα φυσικά στοιχεία , η θάλασσα ξεχύνεται με όλους τους δυνατούς τρόπους κατακλύζοντας τους ήρωες με πόθους , αναμνήσεις , καβούρια , υπενθυμίζοντας τον επικείμενο θάνατο του κάθε όντος .
Ο Πύργος για μένα αποτελεί ένα αντίστοιχο σκηνικό υπόβαθρο, ένας τόπος διαιρεμένος μόνιμα ανάμεσα στην αναλλοίωτη πραγματικότητα της Ελληνικής επαρχίας και των παιδικών βιωμάτων που αλλοιώνουν την πραγματικότητα διεκδικώντας έναν δικό τους μαγικό-ονειρώδη χώρο.
«Τα πράγματα έχουν τη δική τους ζωή», διαλαλούσε ο τσιγγάνος με τραχιά προφορά, «φτάνει μόνο να ξυπνήσεις την ψυχή τους».
