Το γεωργιανό αυτοπορτραίτο καταδιώκεται από Σοβιετικά απομεινάρια. Η σύγχυση του λαού μπορεί να περιγραφεί ως ένα συναίσθημα που βρίσκεται μεταξύ δύο τάξεων, δύο χρόνων, δύο συστημάτων (σοβιετικό/μετασοβιετικό). Κατά τη διάρκεια όλων των πολιτικών αλλαγών τα τελευταία 25 χρόνια ,υπάρχουν μέρη κι άνθρωποι που έχουν ξεχαστεί από την κυβέρνηση είτε έχουν μετατραπεί σε αυτο-έγκλειστα τοπία και προσωπικότητες ώστε να επιβιώσουν μια είδους μετά σοβιετικής κατάθλιψης.
Η καθημερινή αναμέτρηση της τοπικής κουλτούρας με αυτή της παγκόσμιας οικονομίας καθώς και την αδυναμία των παλαιότερων γενιών να αποδεχτούν την κατάρρευση του σοβιετικού καθεστώτος αλλά και την αγωνία των νεότερων για την απόκτηση μιας αυθεντικής εθνικής ταυτότητας που θα έχει αποποιηθεί κάθε σοβιετικό κατάλοιπο συνδυάζοντας τα γεωργιανά ήθη κι έθιμα με εκείνα της Ευρώπης, είναι γεγονός.
