Η ουτοπία δεν υπόσχεται καμία κατάκτηση, δεν προσφέρει, καμία βεβαιότητα, αλλά υπογράφει μια ζωή γεμάτη συγκινήσεις μπλεγμένη με όνειρα και πάθη, με έρωτες και ιδανικά.
Η ύπαρξη της ουτοπίας στο νου μπορεί να φέρει την ελπίδα και την αισιοδοξία. Μπορεί να ερεθίσει τα συναισθήματα και να ενεργοποιήσει αέναες μορφές. Ύστερα, ο χρόνος θα σωπάσει και οι στιγμές θα μεταμορφωθούν σε κάτι που απλά νιώθεις, κι ας μην το βλέπεις…
Η επαφή τότε θα συναντήσει τα σώματα κι αυτά με τη σειρά τους τα υπόλοιπα σώματα. Ανθρώπινες ενότητες θα γεννηθούν. Κι έπειτα θα εισχωρήσουν στη βαθιά ύπαρξη του εγώ τους. Ξανά η ουτοπία θα κυριαρχεί μέσα από τις σιωπές που δονούνται. Ξανά η ουτοπία θα αφήσει την ψυχή να βαδίσει πάνω σε κινήσεις των συναισθημάτων, πάνω σε συνειδησιακές και μη συγκρούσεις, πάνω στη βεβαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης…
