Στη φωτογραφική ενότητα non-places (μη τόποι), με την επίκληση προς μια αντικειμενικότητα, γίνεται μια οπτική προσέγγιση των εγκαταστάσεων που στοιχειοθετούν το οδικό τοπίο της σύγχρονης Ελλάδας -προϊόν από ένα οικουμενικό συνεχές. Ετεροτοπίες της υπερνεωτερικότητας με παρενθετική παρουσία στην κοινωνική ζωή· σημεία διέλευσης και χώροι των σύγχρονων μέσων μεταφοράς με καθορισμένες λειτουργίες που δεν επιτρέπουν φωνολογικές αντιθέσεις. Μη τόποι ασύνδετοι με την ιστορία, χωρίς εντοπιότητα, με τη μορφή παγκόσμιου αστεακού δικτύου που φέρει τη Μητρόπολη κατά μήκος των παρυφών του, και που θυμίζει τη συνεχόμενη πόλη Τρούδη του Καλβίνο.
