«Η κρίση συνίσταται ακριβώς στο γεγονός ότι το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν μπορεί ακόμα να γεννηθεί, σε αυτό το μεσοδιάστημα μια μεγάλη ποικιλία νοσηρών συμπτωμάτων εμφανίζεται.» Α. Gramsci
Σε αυτόν τον στάσιμο χώρο, στο χάσμα μεταξύ δύο εποχών, γνώριμα ελληνικά τοπία μοιάζουν ανοίκεια, αποκομμένα από τον πραγματικό κόσμο, εν αναμονή της άγνωστης μοίρα τους, ως απεικόνιση της εσωτερικής κατάστασης των κατοίκων τους.
Ομίχλη καλύπτει τον ορίζοντα, στερώντας το βλέμμα από κάθε προοπτική.
Άδειοι αυτοκινητόδρομοι, χωράφια με ηλιακά πάνελ, ημιτελείς κατασκευές , σάπια καρπούζια και σκισμένες σημαίες μοιάζουν ξεχασμένα σε μια ενδιάμεση κατάσταση, ως σύμβολά μιας προ πολλού περασμένης εποχής της ανάπτυξης.
Μαρία Μαυροπούλου
