Στο φως της ημέρας υπάρχουν. Συνήθως, με μια πρώτη ματιά δεν φαίνονται, γίνονται ένα με το περιβάλλον τριγύρω. Κι όμως πασχίζουν να ξεχωρίσουν. Φόρμες ιδιαίτερες, χρώματα ζωντανά, σε καλούν να πας πιο κοντά. Κάποια μικρά, αναπτυσσόμενα, κάποια μεγάλα και δυνατά, άλλα άρρωστα, σχεδόν νεκρά, αν μη τι άλλο όλα τους επιβλητικά και μοναδικά. Αρκεί να δεις… Και όταν φύγει το φως; Η μνήμη κάποιες φορές ξεγελά. Στο σκοτάδι δεν υπάρχουν πλέον τα χρώματα, οι φόρμες, τα φυτά. Τώρα όλα σχεδόν γίνονται ένα. Η φωτογραφική μηχανή γίνεται μέσο αναζήτησης και το φλας αποδεικνύεται αποκαλυπτικό. Γι’ αυτό το ένα εξηκοστό του δευτερολέπτου ξανά-υπάρχουν, σπάνε το απόλυτο μαύρο και εμφανίζονται μοναχικοί πρωταγωνιστές με μια ιδιαίτερη ομορφιά, έως ότου χαθούν και πάλι στην ησυχία της νύχτας…
