Περιφέρομαι στον περιορισμένο χρόνο που μου δόθηκε και ονομάζεται ζωή. Όσο ζω προσπαθώ να κατανοήσω όλους μου τους φόβους, τα συναισθήματα και τις επιθυμίες μου. Συνοδοιπόρος μου σε αυτό το συμβολικό ταξίδι μέσα στο ημίφως της νύχτας είναι η μηχανή μου, το φως εναλλάσσεται με σκοτάδι και το σκοτάδι με φως. Οι φωτογραφίες: θάλασσες στην πανσέληνο, ζώα, μοναχικές γυναίκες και άντρες-διαμορφώνουν ένα ανέκδοτο ημερολόγιο όπου τυχαίες φωτογραφίες καθοδηγούν το θεατή σε ένα κρυφό και αβίαστο ταξίδι πίσω στις δικές του αναμνήσεις. Η πραγματικότητα μεταμορφώνεται σε μια ροή εικόνων χωρίς τόπο προέλευσης και χωρίς εξήγηση. Πλάθω ξανά τους μύθους μου και επινοώ έναν καινούργιο εαυτό. Μόνος οδηγός μου η διαίσθηση. Τα ίχνη είναι εντός μου, στις πρώτες μου αναμνήσεις, στα όνειρα και τους εφιάλτες μου. Θέλω απλά να καταγράφω το χρόνο που περνάει.
